Lato

J.M. Coetzee
"Lato"
Wydawnictwo Znak 2010

"Lato" to powieść z elementami autobiograficznymi. Powieść niezwykła, bo ukazująca samotność i wyobcowanie, tak często przewijające się w innych powieściach Coetzee.
W tej książce Coetzee uśmierca samego siebie - jednym z narratorów jest dziennikarz, który po śmierci Coetzeego (która w powieści już nastąpiła) pragnie napisać jego biografię, obejmującą kilka najważniejszych lat życia pisarza.
Na autora patrzymy więc okiem osób, które wywarły na niego jakiś wpływ w ciągu życia (w większości kobiet). To splecione ze sobą historie, składające się na spójny obraz: człowieka wyobcowanego, pisarza, samotnika niepotrafiącego okazywać swoich uczuć i emocji. Człowieka, niepotrafiącego zawalczyć o miłość.
Na ile prawdziwe jest to oblicze, trudno powiedzieć. Zastanawiałam się nad tym co chwila podczas lektury. W ogóle można zadać sobie pytuanie, na ile autobiografie przedstawiają prawdziwe oblicza, a na ile są kreacją. Niemniej jednak Coetzee nie wygładza, a przynajmniej sprawia takie wrażenie, że nie wygładza swojego życia. Wręcz przeciwnie - odsłania siebie, jako mężczyznę mało atrakcyjnego, mało męskiego, nieporadnego, miejscami śmiesznego (lecz nie w tym rubasznym, pozytywnym sensie - śmieszość ta jest raczej gorzka, wynikająca z jego nieprzystosowania do życia i swiata).
Bardzo podobala mi się ta książka. Kupując ją, nie wiedziałam, że jest to trzecia już pozycja autobiograficznej trylogii. Na pewno sięgnę po poprzednie oraz po inne książki tego autora.